همه چیز تلخ بود . بوی تلخ قهوه و عطر ، به همراه آهنگ تلخی که فضا رو پر کرده بود کاملا با حس تلخت هماهنگ بود . حسی تلخ که نمی دونستی باهاش چیکار کنی ؟ ترجیح می دادی به جای حرفهای تلخ یه سکوت تلخ داشته باشی. ولی فکرهای تلخ دیوانه کننده بود.
حس انفجار بهت می داد و اصلا آروم نبودی . سر تا پات تلخ بود . خاکستری لباست با تلخی وجودت هماهنگ بود.
چه کلکسیون تلخ ، اما دلپذیری .
اگر مانده بودی تو را تا به عرش خدا می رساندم...
آره هنوز دارم این آهنگ رو گوش می دم
اگر مانده بودی ز تو می نوشتم تو را می سرودم.
می خوام با یه تلخ دیگه شبم رو تموم کنم .
قلبم درد میکنه ...
این دل لعنتی چقدر گریه می خواد ...
مانده بودی اگر موج دریا تا ابد پر از دیدنی بود
یه حس نوستالژیکی دارم.
بعضی احساسات بهتره هیچوقت واژه نشن.
برم سراغ تلخی آخر
....
۴ نظر:
Ye ghahveye dagh too in havaye sard ,booye ye atre khoob hamrah ba ye ahang e kheily ghashang va taze hameye ina kenare ye dooste khoob ke doosesh dari , be nazare man oonghadrha ham bad nist !!
Ghol midam age talkhi e akhar be talkhie baghiye chizayei bashe ke goftin , manam mikham !
قصه ی تلخی است این اگرها... تلخ تر از هر تلخی
ماها عادت کردیم خودمونو افسرده کنیم دست خودمون نیس.......برو اهنگ شاد گوش کن دختر .....حال مارو هم نگیر....اگه میخوای موج منفی بدی دیگه نمیام بخونمت......ای خدا چرا تو این سرزمین همه میخوان غمگین باشن.....پس خنده چی میشه ؟
ارسال یک نظر