تنهایی

با تو من همیشه تنهاترم.چیزی نمی توانم بگویم یا نمی خواهم بگویم . تو همیشه تنهایی مرا بیشتر می کنی . بغضم می گیرد و خاموش می شوم. شکایتی نمی کنم . احساس می کنم حقیر می شوم وقتی شکایت می کنم . بغض کردن بهتر است و خاموش گریه کردن را ترجیح می دهم. تو اما نمی دانم به دنبال چه هستی ؟ ای کاش زودتر بروم .بروم هر جایی که فقط اینجا نباشد . 

.......

آشفته بازار

سال به سال دریغ از پارسال . عجب آشفته بازاری شده دنیامون یا لااقل این گوشه از دنیا که ما خبر مرگمون به دنیا اومدیم و بزرگ شدیم و پخته شدیم و سوختیم و جزغاله شدیم. فراررررررررررر می خوام به یک گوشه خیلی کوچیک اما آروم 

یکنفر یک گوشه آروم سراغ نداره؟ یه جایی که مغزم به آرامش برسه؟ 

شاید یک تکه قبر همون جائیه که توش به آرامش می رسم.
..............................

؟!

چقدر خالی و پوچم. دو ساعت فکر کردن کافیه تا همه پوچگرایی هایم از حلقومم بالا بیاد. چه رسد به این 2 روز تعطیلی. 2 روزه که افکارم مثل خوره داره مغزم رو می خوره. احساس می کنم مغزم ریش ریش شده. 

یک توده دردناک تو سرمه .دیگه اصلا احساس نمی کنم چیزی تو سینمه . انگار مدتهای زیادیه که قلب ندارم. مغزم اما هنوز سرجاشه . تک تک آدمهایی که می شناختم و نمی شناختم و می شناسم و نمی شناسمو حتی اونهاییکه فقط اسمشون رو شنیدم یا اصلا اسمشون رو هم نشنیدم فقط می دونم هستن یه جایی تو این دنیا همشون در لهیدگی و دردناکی مغزم مقصرند. 

آدمها مثل کرمهایی چاق آروم آروم دارن با بیخیالی هر چه تمام تر مغزم رو می خورن. مغزم پر از کرم شده پر از آدم 

.....

من و همسایه

گاهی آدم بدجوری نوشتنش می گیره . مخصوصا تو یه شب بارونی بعد از کلی قدم زدن تو یه پارک قشنگ و خلوت . همسایه مهمونی داره . از اون مهمونیا که سر و صداهای عجیب و غریب از خودشون در می یارن. کاش این مملکت هم دیسکو داشت آدما اینقدر تو خونه پارتی نمی گرفتن و شب بارونیه قشنگ آدمایی مثل منو که هوس نوشتن کردن خراب نمی کردن. هر چند خوشحالم که خوشحالن .

ولی واقعا با این آهنگ عباس قادریشون هیچ تمرکزی باقی نذاشتن برای من بدبخت تا بنویسم. البته خوب هفته قبلم از خونه من سرو صداهایی از این قبیل بیرون می رفت با این تفاوت که هوا بارونی نبود و مطمئنم همسایه اهل نوشتن نیست . 

شیطونه می گه پاشم برم بیرون تا صبح تو این بارون رانندگی کنم و بچرخم و موزیک باحال گوش کنم . 

هر وقت دلم می گیره یا هوس شمال می کنم می رم تو اتوبان مدرس از پایین پایین رانندگی می کنم تا صدر با سرعت با موزیک با صدای بسیار بلند یه جوری که پرده گوشام بلرزه . 

شیشه ماشینم باید پایین باشه تا باد هم محکم بخوره تو صورتم فرق نمی کنه باد گرم یا سرد یا ولرم. 

آقا ببخشید نمی تونم با این سرو صداها بنویسم. انگار وسط دیسکو ایرونی نشستی می خوای عمیق بنویسی خوب نمی شه دیگه . اینم از شانس بسیار قابل توجه منه که بعد از این مدت طولانی هوس نوشتن کردم و همسایه هوس رقصیدن .

............................................

ne me quitte pas

بارون می باره و شیشه همیشه کثیف ماشینم رو می شوره ، صدای جک برل  خواننده فرانسوی هماهنگ با بارون و دل من فضا رو پر کرده 

ne me quitte pas Il faut oublier Tout peut s'oublier Qui s'enfuit déjà Oublier le temps Des malentendus Et le temps perdu A savoir comment Oublier ces heures Qui tuaient parfois A coups de pourquoi Le cœur du bonheur Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Moi je t'offrirai Des perles de pluie Venues de pays Où il ne pleut pas Je creuserai la terre Jusqu'après ma mort Pour couvrir ton corps D'or et de lumière Je ferai un domaine Où l'amour sera roi Où l'amour sera loi Où tu seras reine Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Je t'inventerai Des mots insensés Que tu comprendras Je te parlerai De ces amants-là Qui ont vu deux fois Leurs cœurs s'embraser Je te raconterai L'histoire de ce roi Mort de n'avoir pas Pu te rencontrer Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas On a vu souvent Rejaillir le feu D'un ancien volcan Qu'on croyait trop vieux Il est paraît-il Des terres brûlées Donnant plus de blé Qu'un meilleur avril Et quand vient le soir Pour qu'un ciel flamboie Le rouge et le noir Ne s'épousent-ils pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Je ne vais plus pleurer Je ne vais plus parler Je me cacherai là A te regarder Danser et sourire Et à t'écouter Chanter et puis rire Laisse-moi devenir L'ombre de ton ombre L'ombre de ta main L'ombre de ton chien Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas Ne me quitte pas.

Do not leave me now We must just forget Yes, we can forget All that’s flown beyond Let’s forget the time The misunderstands And the wasted time To find out how To forget these hours Which sometimes kill The blows of why, A heart full of joy. Do not leave me now Do not leave me now Do not leave me now Do not leave me now I offer you Pearls of rain Coming from the lands Where it never rains I will cross the world Till after my death To cover your bosom With gold and light I will make a kingdom where love will be king Where love will be the law Where you will be queen Do not leave me now Do not leave me now Do not leave me now Do not leave me now Do not leave me now, Will invent for you The insane words That you’ll understand And I will tell you Of these lovers who Were seen twice With their hearts in blaze I will say in detail The story of this king Dead, from having not Encountered you. Do not leave me now Do not leave me now Do not leave me now Do not leave me now One often recalls Flames light anew From an old volcano Thought to be too old. It appears that The scorched fields Can give more corn Than the best of springs. And when evening comes In this blazing sky The red and the night Marry nevermore. Do not leave me now Do not leave me now Do not leave me now Do not leave me now Do not leave me now I will cry no more I will talk no more Will hide somehow Just to look at you Dance and smile And to hear you Sing and then laugh Let me be for you The shadow of your shadow The shadow of your hand The shadow of your dog Do not leave me now Do not leave me now Do not leave me now Do not leave me now

 شیشه ماشین رو می دم پایین و سرم رو می برم بیرون بارون  اشکام رو می شوره و من باور میکنم که گریه نکردم و تمام خیسی صورتم مال بارون قشنگ پائیزیه و من هیچ غمی ندارم. 

.........

همه چیز بی نهایت تکراریست و تکرار نوشتن نمی طلبد

همه چی آرومه

همه چیز خوب است و اما تو هم باور کن . باور کن که همه چیز آنقدر خوب است که هیچوقت نبوده . قلبم دوباره سفید شده. انرژی دارم. بدون قرص می خوابم عمیق . هر روز ورزش می کنم. همه چیز قابل تحملتر شده. هر شب آشپزی می کنم. 

خستگی از قاموسنامه زندگیم رفته . چقدر اطرافیان می توانند موثر باشند. چقدر یک معاشرت خوب به آدم انرژی می دهد و یک معاشرت نادرست تا چه اندازه می تواند تخریبت کند. خلاصه اگه یه روزی آهنگ همه چی آرومه رو گوش می کردیم ولی هیچی آروم نبود. الان گوش نمی کنیم ولی همه چی بد جوری آرومه . گرونی و مشکلات اقتصادی و اجتماعی و سیاسی سگ کی باشن وقتی تو حالت خوبه.

گفتم بذار یه بارم که حالمون خوبه بنویسم.

......

کافه کادر

کشف جدید من در یک قدمی خونه قبلی ، شاید اونموقع نبوده که من تازه کشفش کردم. چه حس خوبی داره این کافه . چقدر من عاشق کافه هستم. یه موزیک آروم (از مازیار فلاحی) که بااین دل آشوبه من همخونی نداره ولی یه جورایی درمونه. گلدونهای کوچولوی بیرون کافه جذب کننده بودند . کافه مرتب و جمع و جور دو طبقه که طبقه بالاش می شه سیگار کشید. خدا خدا میکنم یه دفتری کاغذ پاره ای تو کیفم باشه تا بتونم بنویسم. چقدر من دلم برای خودم تنگ شده برای اون خودم که زیادی خوب بود و نمیذاشت بدی ها به هیچ شکلی بیان تو وجودش . راستش احساس میکنم قلبم سیاه شده. یه جور سیاهی بد. احساس می کنم ماجرای من و قلبم شده مثل ماجرای دود سیگار و ریه . می گن کسی که سیگار نمی کشه ولی در معرض دود سیگار اطرافیانش قرار می گیره ریه هاش از ریه های آدم سیگاریا داغونتر می شه و موضوع اینه که احساس می کنم قلبم از قلب همه آدمهای دنیا سیاه تر شده حتی از اونایی که همه می گن بدن. چه غم بدی می یاد سراغم وقتی به قلبم فکر می کنم. این کافه کادر خیلی شبیه کافه عکسه . به در و دیوارش هم یکسری عکس هست از مناظر و آدمهای هندی خیلی هم این عکسها برای من آشنا هستند همه رو قبلا دیدم مطمئنم فقط نمی دونم کجا؟
6تا از لوسترهای کاغذی اتاق خواب منو یکجا زده تو این یه تیکه جا.
اسنک فیله مرغ و قهوه فرانسه بدون شیر سفارش می دم . من عاشق اسنک با قهوه ام . آب معدنی خنک هم برام می آره. کنار اسنکش خیار و گوجه خرد شده گذاشته .بوش داره حالمو بدجور جا می آره . بوی خیار و گوجه یه حس نوستالژیکی بهم می ده . یاد روزهای سفیدی قلبم افتادم. دیگه هیچی تو زندگیم نمی خوام جز یه قلب سفید سفید سفید بدون حتی یه نقطه سیاه روش.
تا حالا قهوه با خیار و گوجه نخورده بودم چقدر باحال و بامزه می شه. حتما امتحان کنید.
چقدر این عکس روبروی من پر از رنگه . یکی از این دریاچه های مقدس تو هند باید باشه با کلی آدم . عکس کناریش یه عکس سیاه و سفیده یه پیرمرد تو آب که انگاری داره خودش رو با آب مقدس تطهیر می کنه. و عکس بغلی اش هم یه خونه داغون ولی رنگی با دو تا گاو دم درش.
ای کاش می شد منم اعتقاد داشتم به یه چیزی که تطهیرم کنه مثلا مثل این آقاهه برم تو آب مقدس و دوباره حس لوح سفید بودن بهم دست بده.
احساس می کنم باید فرار کنم برم یه جایی که اصلا هیچ انسانی رو نبینم. فکر می کنم در جوار انسانها بدیها تو من رشد می کنه واقعا بد بودن از تحمل من خارجه.
دارم زجر می کشم از دست خودم . تا حواسم نیست مغرور میشم . خودخواه می شم ، کینه ای و بد خواه و حسود و هیولا.
دلم تنگ شده واسه خودم اون خودی که احساس می کنم مال خیلی وقت پیش هاست اینقدر دورتر ها که گاهی فکر می کنم شاید یه رویا بوده ، یه تصویر خیالی ، شایدم یه شخصیت تو یه کتاب داستان یا یه هنرپیشه تو یه فیلم.
نمی دونم اصلا نمی دونم.
گیجم.
......

غروب

غروب سیزده بدر سال 1391
وای که دلم مثه سگ گرفته . از شدت غم ته نشین شده تو وجودم ،اشباع شدم و می خوام بالا بیارم .
صبح از خواب بیدار شدم . رفتم جلوی آینه با قیچی ابرو جلوی موهامو کوتاه کردم. کاری که دختر بچه های زیر دبستان ممکنه با موهاشون بکنن.
هم نمی دونم هم می دونم که چرا این کارو کردم . همیشه تو فیلما می دیدم آدمایی که یه دفعه کلی غم می یاد تو دلشون مثلا اونایی که بهشون خیانت می شه و یا اونایی که یه نفر نزدیکشون می میره از شدت ناراحتی موهاشونو قیچی می کنن . من اما یه اتفاق درونی برام افتاده بود یه اتفاقی که شاید اثرات بعدیش رو در ادامه امسال در من ببنید.
و این 13 روز اول سال همیشه مثل یه خواب عمیق می مونه یه خوابی که دلت نمی خواد تموم بشه تو این 13 روز انگار همه خوشبختن. انگار مردم خیلی خوشبختن و خوشحال ولی همش می ترسی انگار همه چی تو یه حباب خیلی قشنگه که هر لحظه ممکنه بترکه و همه چی تموم بشه .
و تهران امسال هم در آرامش عجیب و قشنگش عید رو پشت سر گذاشت و باز آرزو کردم ایکاش همیشه تهران مثل تهران تو عید بود .
احساس آرامش قبل از طوفان را دارم.
ممکنه فکر کنید بد بینم و سیاه بین. ولی حس می کردم مثل گوسفندایی هستیم که قبل از ذبح شدن دارن بهمون آب و علف می دن و دست به سرمون می کشن. مخصوصا وقتی دیشب تو راه برگشتن از درکه از دم اوین رد شدیم در حالیکه آهنگای شاهین رو گوش می کردیم.

.............