نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز.
سهراب سپهری
سهراب سپهری
۳ نظر:
بی نهایت قشنگ بود. خوشحال شدم.
loved it. who is the poet?
از اون حرفا که لبخندی گرم به همراه میاره.
ارسال یک نظر